Een goede, dierbare vriend van mij kreeg niet zo lang geleden te horen dat hij acute leukemie heeft. Een schok voor hem en iedereen die hem lief heeft. Een medisch stappenplan langs een strikt protocol werd direct in gang gezet.
Hij was nog niet bekomen van het nieuws of hij zat al aan de prednison, ter voorbereiding op een chemo programma van drie keer 1 maand op, 2 weken af. Wat weer gevolgd zal worden door een beenmergtransplantatie. Tijdens grote delen van dit proces moet hij 24/7 in het ziekenhuis verblijven. Een kamer met uitzicht op een nieuw gebouw dat pakweg 5 meter van zijn raam in de steigers staat. Geen groen te bekennen.
Op de vraag waarom hem dit overkomt is natuurlijk geen antwoord. Ik noem dit het lot dat hem toevalt. Aan het feit ‘an sich’ is niets te doen, wel aan zijn antwoord erop! En dat geeft hij. Zijn kamer is zijn domein, voorzien van inspirerende boeken, een hometrainer, contact met de buitenwereld via de Ipad en Iphone, een hele reeks goede films en cabaret uitvoeringen. ‘Ik verveel me geen moment’ zo zei hij mij. Het uitzicht deert hem niet, hij is eigenlijk in opperste concentratie.
Ik quote een appje van hem: ‘ik begin haarscherp te zien en te voelen, dat ik in een flow onderweg ben in een soort transformatie/vernieuwingsproces. En dat in een fysieke isolatiekamer, die totaal niet als zodanig voelt, maar veeleer mijn vrije vormloze onbegrensde ruimte, waar er sprake is van bewust zijn’.
Hoe inspirerend en indrukwekkend. Wij als aardse burgers zouden dit ziekte proces als het toppunt van lijden kwalificeren. Maar zo niet mijn dierbare vriend. Vandaag las ik weer eens hoe de Boeddha hiernaar kijkt. Naar zijn woorden is er een 8-stappen plan, een weg waarlangs je jezelf van het lijden kan bevrijden. Hij noemt het ‘de middenweg’: juist begrip, juiste intenties, juist spreken, juist handelen, juiste wijze van levensonderhoud, juiste inspanning, juist bewustzijn, juiste concentratie.
En zo zie ik mijn dierbare vriend alle 8 stappen volgen. Wat een held. Natuurlijk zullen er moeilijke tijden aanbreken. Maar tot zover beweegt hij mee met wat hem in het bestaan toevalt en ik geloof dat dit het enige is dat werkelijk zoden aan de dijk zet.
Chapeau!!
Webdesign