Het is rond Kerst en ik ben met mijn zoon bij het afhaal gedeelte van de Chinees. Omdat onze bestelling wat op zich laat wachten, nemen we rustig plaats op een bank. Vanuit ons plekje hebben wij goed zicht op wat er zich achter de balie afspeelt.
Ik laat wat ik zie en de geluiden die erbij horen op me inwerken. En in plaats van dat ik denk: ‘kon ik maar weg met mijn eten’, kijk ik wat beter. Achter de balie zijn zeker vijf dames en één heer keihard aan het werk. Het gaat maar door: de telefoon, de bestellingen vanuit het restaurant dat afgeladen vol zit en de onderlinge interactie. Ik realiseer me dat deze mensen weten wat hard werken is en ik kijk vol bewondering naar hoe ze zich, in de kleine ruimte achter de bar, om elkaar heen bewegen waarbij alles ‘smooth’ lijkt te lopen.
Dan valt mijn oog op de 3 luiken. Ik heb die luiken al vaker gezien. Vaak in smachtende afwachting tot één van de luiken open zou gaan en mijn eten erdoor geschoven zou worden. Zodat ik tenminste naar huis kon. Nu kijk ik beter en ook al kom ik sinds jaar en dag bij deze Chinees, het valt me nu pas op dat de 3 luiken ieder een hele eigen functie hebben.
Het luik het verst van ons af is het luik waar de schone en vieze vaat doorheen geschoven wordt. Het tweede luik is het luik waar het eten voor het restaurant aangeboden wordt. En het derde, dichtstbijzijnde luik, is het luik van de meeneem maaltijden.
De luiken gaan van onder naar boven open. Er is eigenlijk steeds bedrijvigheid bij ieder luik. Bestellingen worden doorgegeven aan de keuken, er worden vuile borden en glazen naar de keuken verwezen en schone vaat komt er voor terug, en er komen veelvuldig voor mij onverstaanbare Chinese zinnen en woorden vanuit de keuken door de luiken heen naar voren en andersom. Het is een levendigheid en bedrijvigheid van jewelste.
Plots zie ik de koppeling met mijn eigen bestaan. Ik heb ook 3 luiken. Een luik voor mijn vieze en schone vaat, waar ik mijn eigen lichaam en directe woonomgeving schoon heb te houden en mezelf steeds in shape dien te houden. Een luik voor de verbinding met de mensen in het restaurant, de verbinding met alle delen die in mij huizen zoals mijn gevoelens, mijn gedachten constructen, mijn handelen en mijn diepste weten. En een luik voor mijn verbondenheid met de buitenwereld, het luik van de meeneem maaltijden. Mijn contact met de wereld, waarin zaken van mij gevraagd worden en ik zaken kan geven. En waar ik ook heb te zorgen dat ik mezelf in acht neem, en niet zoveel van mezelf weggeef dat het me parten gaat spelen.
Het ene luik kan niet zonder het andere luik. Als er één luik dichtgaat, is het eigenlijk ook over met de andere luiken. Als je je eigen leven niet op orde hebt, je vaat niet schoonhoudt, dan wordt het al heel snel een enorme puinhoop in je denken, voelen, handelen en raak je weg van wie je ten diepste bent. Dan volgt stagnatie in je hele systeem. Wat weer direct uitwerking heeft op je contact met de buitenwereld. Als het van binnen niet ontspannen is, gaat het naar buiten wringen. Dan kun je niet zoveel geven en ontvangen als je graag zou willen en boet je in in vitaliteit en veerkracht.
Ter plekke heb ik het erover met mijn zoon die direct de samenhang ziet en er ook door geïnspireerd lijkt. We kijken elkaar aan en ik weet dat vanaf nu mijn bezoek aan de Chinees nooit meer dezelfde zal zijn. Een blijvende herinnering aan het feit dat ik 3 luiken heb en hoe ik daarmee omspring.
Ik neem me voor 2016 voor om alle 3 de luiken in top conditie te houden zodat ze nog lang open en dicht kunnen gaan.
Webdesign